Suriname beslaat een belangrijk deel van het Amazone-regenwoud. Voor het duurzaam benutten van de daarin voorkomende natuurlijke hulpbronnen en behoud van de biodiversiteit, is betrouwbare data van vitaal belang voor effectief beleid. Betrokkenheid van lokale gemeenschappen is daarbij onmisbaar, ook voor het behoud hun traditionele leefgebieden. Binnen dit kader gaat dit jaar van start het […]
‘Un do!’ Zo begroet je elkaar binnen de Matawaigemeenschap als je bent aangekomen. Op 10 februari 2015 startte ACT Suriname trainingen voor deze gemeenschap die zal participeren in het maken van ‘etno-culturele’ (landgebruiks)kaarten en projecties voor landinrichting in de toekomst. Dit project is geïnitieerd door de Stichting Avittimauw. Gerda Beeley en Tina Henkie van deze […]
In de eerst week van januari 2015 kwamen sjamanen uit verschillende dorpen uit Zuid-Suriname voor twee dagen bijeen om het ‘Sjamanen en Leerlingen-programma’ van ACT Suriname te evalueren. Vanuit Gonini Kiki Mofo was aanwezig Ramon Awenkina, traditionele genezer en gespecialiseerd in het helen van botbreuken. De traditionele genezers waren het unaniem over eens dat dit […]
Vanaf de jaren ’90 werkt ACT Suriname samen met de inheemsen aan het in kaart brengen van inheemse grondgebieden. Deze ‘etno-culturele’ kaarten met betrekking tot gebruik van land door tribale volken en de grenzen van deze gebieden, zijn zeer belangrijk in de dialoog over de erkenning van grondenrechten van de inheemse en marrongemeenschappen. Keeng Koemoe uit […]
In het kamp van ACT op Kwamalasamutu vond op dinsdag 1 april 2014 (dit is geen aprilmop!) een historische overeenkomst plaats tussen Wuta, Amashina en Kamanja. De laatste bracht een bezoek aan […]
Wanneer de watte met alcohol in de buurt komt van de wond maakt Latoya(21) een sissend geluid. Krimpend van de pijn verbergt ze haar hoofd in de armen. Voor de rest valt het mee. Aan haar linkerbeen heeft de […]
“What’s wrong with your foot?” asked the medicine man as I ducked into his grass hut to escape the tropical downpour. He could see that I walked with a slight limp [..]
